ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ!!!

ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ!!!
adespotos1@hotmail.com

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

7ΗΜΕΡΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ


Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου στις 12:00 π.μ. - 27 Οκτωβρίου στις 12:00 π.μ.


Έχετε σκεφτεί ποια είναι η κινητήρια δύναμη του συστήματος; 
Ποιο είναι το καύσιμο για να λειτουργεί η μηχανή του κράτους που μας καταδυναστεύει; 
Και βέβαια το έχετε σκεφτεί. Το χρήμα.

Από τη μία πλευρά: Υπάρχουν οι τράπεζες που εδώ κ δεκαετίες με παράνομες χρεώσεις, αντισυνταγματικά πανωτόκια, δάνεια, πιστωτικές, ληστρικά επιτόκια, μας κατακλέβουν. 
Το κράτος, όχι μόνο συνηγορεί και καλύπτει αυτήν την τακτική των τραπεζών, αλλά... προσθέτει στην πλάτη μας εξοντωτική φορολογία που καθημερινά αυξάνει και τροποποιείται σύμφωνα με τις ανάγκες του τέρατος, δηλαδή του συστήματος. 

Προστίθενται νέες έκτακτες - παράνομες εισφορές, τέλη, σε όλα. 
Στους μισθούς μας, στις συντάξεις, στην υγεία - χρέωση για επίσκεψη στα νοσοκομεία, στις περιουσίες μας που τις έχουμε ήδη χιλιοπληρώσει, παράνομα κ ακριβά διόδια, στα εισιτήρια ΜΜΜ, αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στα καθημερινά αναγκαία αγαθά που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. 
Πανάκριβες και παράνομες υπηρεσίες παντού.

Οι δε μεγαλοεπιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν 
με τις off shore τους. και καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε την κρίση τους.

Από την άλλη είμαστε εμείς. 
Ο ένας και μοναδικός κινητήριος μοχλός όλου αυτού του συστήματος. 
«Αυτοί» το ξέρουν ότι εμείς και μόνο εμείς μπορούμε και το συντηρούμε. 
Εμείς το «ταΐζουμε». 
Όλα τα παραπάνω τα φτιάχνουν για τον καλύτερο πελάτη τους, εμάς. 
Το κακό είναι ότι «εμείς» δεν το έχουμε καταλάβει, δεν έχουμε καταλάβει πόση δύναμη έχουμε στα χέρια μας.

BIG BROTHER SOCIETY


Στην σύγχρονη εποχή, συμβαίνουν γεγονότα των οποίων οι αιτίες δεν γίνονται αντιληπτές με την πρώτη ματιά. Μόνο συνωμοσιολογικές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την 11η Σεπτεμβρίου. Ίσως εκεί μηδενίστηκε ο χρόνος και ξεκίνησε μια νέα εποχή. Μια εποχή όπου ο τρόμος, οι γεωπολιτικές αλλαγές, οι στρατιωτικές παρεμβάσεις και η οικονομική κρίση πήραν πλανητικές διαστάσεις. Ναι, έτσι εισήλθαμε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Η αναδιανομή του πλούτου έγινε εξυπηρετώντας τους ισχυρούς, ενώ ο Φόβος είναι το όπλο μαζικής καταστροφής, συνειδήσεων και ελπίδας. Οι κοινωνίες των πολιτών που έκριναν την Εξουσία και το όλο Σύστημα που την διατηρεί, δέχθηκαν επίθεση, από όλες τις τεχνικές γνώσεις του Συστήματος. Έπρεπε να σταματήσουν να ζητούν δικαιώματα και να διεκδικούν ελευθερίες.
Έτσι, κυρίως μέσω του προσχήματος της τρομοκρατίας, οι πολίτες δέχθηκαν να παραχωρήσουν ελευθερίες στον βωμό την “εθνικής ασφάλειας”. Βέβαια για να το δεχθούν αυτό, έπρεπε ένα παρατεταμένο κλίμα απειλής να διατηρείται. Σε συνδυασμό βέβαια με την πλύση εγκεφάλου των media και την φίμωση των “αντιφρονούντων”. Ο φόβος και η ανασφάλεια σκότωσαν την κριτική σκέψη.  Βέβαια, όσο κι αν τα ΜΜΕ παπαγάλιζαν τα διάφορα τεχνάσματα ως αλήθειες, οι μάζες σταδιακά κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πλάτες τους.

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!!!MAT 2012...



οταν η μπαλα παιζεται στους δρομους..


Η Σπουδαιότερη Ομιλία που έγινε ποτέ_Charlie Chaplin (Greek Subs)

O Charlie Chaplin στην ταινία "Ο μεγάλος Δικτάτωρ" γυρισμένη το 1940,
είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του Σαρλώ. Πεισματικά αρνιόταν, για μιάμιση περίπου δεκαετία, να ακολουθήσει την τεχνολογική εξέλιξη που επέτρεπε την ομιλία στον κινηματογράφο. Όταν τελικά ενέδωσε, το έκανε γιατί είχε πραγματικά κάτι να πει, συγκλονίζοντας όλο τον κόσμο τότε, αλλά και τις μετέπειτα γενιές που θα ερχόταν σε επαφή με το φιλμ.
Φυσικά το φιλμ απαγορεύτηκε στην Γερμανία και στις συμμαχικές της χώρες!
Η ταινία είναι το διαχρονικότερο μανιφέστο ανθρωπισμού που έγινε ποτέ!
Ο "Μεγάλος Δικτάτορας" είναι μια ταινία που σατιρίζει τα σατανικά σχέδια του Χίτλερ. Με τον Chaplin σε διπλό ρόλο, σαν δικτάτορας και σαν Εβραίος κουρέας που μοιάζει με τον πρώτο, το φιλμ παρουσιάζει τα μονοπάτια της ζωής των δύο πρωταγωνιστών έως ότου αυτά διασταυρώνονται και ο ένας παίρνει την θέση του άλλου.
Λίγο πριν τον συγκλονιστικό και διαχρονικό του λόγο, ο αλητάκος κάθεται μαζί με τον φίλο του, και ομοϊδεάτη, αξιωματικό Σουλτζ. Προκειμένου να μην αποκαλυφθεί ότι ο κουρέας έχει πάρει την θέση του δικτάτορα, ο Σουλτζ παρακινεί τον αλητάκο να μιλήσει.
-You must speak.
-I can't!
-You must! It's our only hope.
Πέρα από το νόημα που του αποδίδεται λόγω του σεναρίου, αυτή η στιχομυθία μπορεί να λειτουργήσει και σε μεταφορικό επίπεδο σαν ο Σουλτζ να είναι το κοινό που περιμένει κάποιον να του δώσει ελπίδα κατά του τυράνου, αλλά επίσης, και σαν το κινηματογραφικό κοινό που λατρεύοντας τον Chaplin περιμένει επιτέλους να ακούσει την φωνή του μη αντέχοντας άλλο την εμμονή στον βωβό κινηματογράφο.

Καταλάβατε γιατί ξεσκίστηκαν να δώσουν τον ΟΤΕ στην Deutche Telecom; ΟΛΟΙ ΦΑΚΕΛΩΜΕΝΟΙ!


Απίστευτο: Ο Γερμανός βουλευτής κος Malte Spitz (φωτογραφία) του κόμματος των Πρασίνων, προσέφυγε στην δικαιοσύνη και μέσω αυτής μπόρεσε να αποσπάσει από την Deutsche Telecom (DT) τις πληροφορίες που αυτή συνέλεγε για αυτόν, εν αγνοία του: το γεωγραφικό του στίγμα (γεωγραφικό μήκος και πλάτος)!
Αυτό ακριβώς το δημοσίευμα είναι που επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μας. Καταγράφουν πράγματα για εμάς, χωρίς εμείς να το γνωρίζουμε. Εάν λοιπόν σήμερα οι εταιρείες ακολουθούν αυτή την πρακτική, αύριο, εάν ο κάθε πολίτης εκτός από το κινητό του τηλέφωνο, έχει μαζί του και μια ηλεκτρονική ταυτότητα (Κάρτα του Πολίτη), θα ισχύει το εξής σενάριο:

Το κινητό τηλέφωνο θα “λέει” ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ο πολίτης και η Κάρτα του Πολίτη – κάθε φορά που θα την χρησιμοποιεί ο πολίτης – θα “λέει” ΤΙ ΚΑΝΕΙ ο πολίτης εκεί που είναι!  Αφήστε δε, που με την πρόοδο της τεχνολογίας – εάν η ΚτΠ έχει και RFID πλινθίο – δεν θα χρειάζεται καν το κινητό τηλέφωνο: Η ΚτΠ από μόνη της, θα “λέει” που είναι και τι κάνει ο πολίτης!

Γι αυτό ακριβώς λέμε: Ας προσπαθήσουμε σήμερα να καταργήσουμε το παράνομο φακέλωμα, εάν υφίσταται, σε όποιες βάσεις δεδομένων υφίσταται, όπως το πέτυχε ο κος Spitz στη Γερμανία. Όχι με την συγκατάθεσή μας να πάμε και να μπούμε στην ηλεκτρονική φυλακή της Κάρτας του Πολίτη!

Φορτωμένος με τα βάρη της ζωής, φορτωμένος και με ξύλο από τα ΜΑΤ

”  Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ

Απολυμένος, σύζυγος γυναίκας με ειδικές ανάγκες και πατέρας κωφού παιδιού είναι ο 38χρονος Γιώργος Παπαμαργαρίτης, ο οποίος προχθές στην πορεία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τα οικονομικά μέτρα δέχτηκε άγρια επίθεση από τα ΜΑΤ, ενώ στη συνέχεια προσήχθη και κατηγορείται από αστυνομικούς ότι τους… έδειρε.
Τον συναντήσαμε στο Σύνταγμα την ώρα που φώναζε οργισμένος. Στεκόταν μπροστά απ’ το πανό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Κρατούσε ένα πλακάτ: «Θα προχωρήσουμε μέχρι τέλους» έγραφε. Το ΠΑΜΕ αποχωρούσε, η πορεία των συνδικαλιστικών φορέων έφτανε από την Αμαλίας μπροστά στη Βουλή: «Εληξε η σύμβασή μου κι έμεινα άνεργος. Η γυναίκα και ο γιος μου είναι άτομα με αναπηρία», είπε στην «Ε». Λίγο αργότερα τον χτυπούσε με αγριότητα μια ολόκληρη ομάδα ανδρών των ΜΑΤ. Ακολούθησε η προσαγωγή του.
«Τη στιγμή που φτάναμε στο ύψος του Αγνωστου Στρατιώτη, πλησίασε η διμοιρία. Μας έβρισαν. “Μ… βάλτο στον κ…», μου είπαν για το πλακάτ οι ΜΑΤατζήδες. Κατευθυνθήκαμε προς τη γωνία Αμαλίας και Οθωνος. Μας απωθούσαν λέγοντας “φύγετε γιατί θα φάτε ξύλο”. Εφαγα μια ροπαλιά στο κεφάλι. Με χτύπησε με γυρισμένο το κλομπ ανάποδα. Επεσα, σηκώθηκα, αλλά δεν τους χτύπησα. Επιασα δύο ΜΑΤατζήδες με τα χέρια μου και τους πέταξα κάτω. Τότε μαζεύτηκαν δέκα. Με χτυπούσαν όλοι μαζί, στο κεφάλι, σ’ όλο το σώμα. Είμαι γεμάτος σημάδια».

Η Γυάρος μετατρέπεται σε Αιολικό Πάρκο


    Των Τάσου Κουράκη και Όλγας Καρούτα
    Εδώ και 6 μήνες το μαρτυρικό νησί της Γυάρου δεν αποτελεί πλέον ιστορικό τόπο. Το καθʼ ύλην αρμόδιο για την προστασία των ιστορικών τόπων υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού αποφάσισε (ΦΕΚ 182/ΑΑΠ/21.7.2011) τον αποχαρακτηρισμό του μεγαλύτερου μέρους του νησιού περιορίζοντας τον ιστορικό τόπο στο νοτιοανατολικό μέρος του όπου βρίσκονται οι πέντε όρμοι και τα διατηρητέα κτήρια.
    Ο αποχαρακτηρισμός του νησιού από προστατευμένος ιστορικός τόπος και η παράδοσή του στα επιχειρηματικά συμφέροντα αποτελεί βάναυση κακοποίηση της συλλογικής μνήμης του ελληνικού λαού και προσβολή των χιλιάδων αγωνιστών που βασανίστηκαν στον μαρτυρικό τόπο.

    Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

    «Όσο τα ΜΜΕ θα συνεχίσουν να ψεύδονται, οι τοίχοι θα συνεχίσουν να μιλάνε»


    ΤΑ ΠΙΟ ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΒΥΖΙΑ

    ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΙΑ:Η Φάρσα του Μπρατσόλα στο αρχηγείο των ΜΑΤ.(06/10/11)


    ρε Μπαλουρδο δεν καταλαβαίνουν....


    www.ellinofreneia.net/sound.php?id=1094

    Η εικόνα του Τσε Γκεβάρα: Ο καθρέφτης της ντροπής


    Ένα κείμενο του Άγγελου Ελεφάντη
     
    Να μιλάς σήμερα για τον Ερνέστο Γκεβάρα, τον θρυλικό Τσε, είναι σαν να πατάς αμέριμνος πάνω στον τάφο του παππού σου. Κι ωστόσο δεν είναι τόσο απόμακρος στον χρόνο όσο οι παππούδες μας, συνομήλικος είναι, ή περίπου. Σύγχρονος κι απόμακρος μαζί. Την απόσταση από τον επαναστάτη μιας άλλης εποχής τη δημιουργεί η πραγματική ιστορία του Γκεβάρα μέσα στην εποχή του, που δεν είναι πια η δική μας. Την «επικαιρότητά» του, τη συγχρονικότητά του, η αγορά των συμβόλων. Δεν εννοώ τα εμπορεύσιμα σύμβολα που κατασκευάζουν τα ΜΜΕ, αλλά τα σύμβολα που κατασκευάζουν οι άνθρωποι και με τα οποία αλληλοαναγνωρίζονται. Γι’ αυτή τη δεύτερη συμβολοποίηση του Γκεβάρα θέλω να πω δυο λόγια, για την εικόνα του που ξεπερνά την εποχή του, ακόμη και την ιστορική του προσωπικότητα.

    Δύο τα κύρια στοιχεία αυτής της εικόνας που καταναλώθηκε όσο λίγες αυτά τα τελευταία τριάντα χρόνια: το ένα ο ωραίος, ο νέος, ο ιδαλγικός επαναστάτης με το αστέρι στο μαύρο του μπερέ και το βλέμμα ν’ ατενίζει τον ορίζοντα. Το άλλο στοιχείο, ένα πτώμα ξαπλωμένο πάνω σ’ ένα τραπέζι, τρυπημένο από τις σφαίρες των εκτελεστών του που έστειλαν τον Τσε στον άλλο κόσμο, ένα πτώμα «όμορφο», σαν Χριστός μετά την αποκαθήλωση, πτώμα όμως που έδειχνε αναντίλεκτα ότι ο ζωντανός άνθρωπος ήταν πλέον πεθαμένος και νεκρός. 

    Ο Τελευταίος Μεγάλος Έλληνας ( Είμαι ευγνώμων)


    Ο Τελευταίος Μεγάλος Έλληνας ( Είμαι ευγνώμων)
    Ναι όλα γύρω καταρέουν. Το πτυχίο μου είναι άχρηστο, οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, όλοι μαζί τα φάγαμε, όχι, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, φταίνε τα media, φταίνε οι συνδικαλιστές, φταίει ο Μητσοτάκης, όχι, φταίει ο Παπανδρέου, όλοι φταίμε, όχι, δεν φταίμε όλοι, φταίει ο γείτονας…

    Και τώρα τι κάνω ;

    Θα πάω Αυστραλία, όχι, θα πάω Ινδία, δεν πάω πουθενά.
    Κι αν μείνω τι κάνω ;

    Θα γκρινιάζω συνέχεια και για τα πάντα. Όλοι αυτό κάνουν. Κάτι θα ξέρουν. Θα γκρινιάζω για το φόρο στο Bacardi, για τη σύνταξη της μάνας μου που θα τη μειώσουν κι άλλο και δε θα χει του χρόνου να τσοντάρει για τις διακοπές. θα γκρινιάζω γιατί σ’ αυτή τη χώρα μόνο εγώ και τρεις φίλοι μου έχουμε ενστερνιστεί την σωτήρια και καθ όλα αγία Ευρωπαϊκή κουλτούρα που θα μας οδηγήσει έξω από το βούρκο. Όλοι οι άλλοι είναι χωριαταραίοι, αμόρφωτοι, χθεσινοί. Θα γκρινιάζω γιατί ο από πάνω δείχνει πρωτοφανή έλειψη αστικής συνείδησης, αφού παρκάρει συνεχώς πάνω στο πεζοδρόμιο 50 πόντους έξω από την πόρτα μου. Του χω πει σαράντα φορές ότι αυτή είναι η δική μου θέση. Θα γκρινιάζω γιατί τα σκουπίδια γίνανε βουνό. Φταίει ο δήμος, όχι, φταίνε οι κακομαθημένοι δημοτικοί υπάλληλοι που ξεβολεύονται, όχι, φταίει ο ΣΕΒ που θέλει να κάνει μπίζνα την αποκομιδή…

    Το MEGA ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ

    Πρώτα και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να γίνω σωστός Ευρωπαίος πολίτης. Δεν μπορεί να ζητάω δωρεάν περίθαλψη, όταν λόγω της δικής μου αφέλειας, ματαιοδοξίας, τεμπελιάς ή ότι άλλο ελάτωμα μπορεί να κουβαλάω φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

    Δευτερευόντως είναι ανάγκη να κατανοήσω ότι ο συνδικαλισμός είναι ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα κι όποιος καταπιάνεται με το σπορ είναι τουλάχιστον εθνοπροδότης

    Τέλος, πρέπει να πάψω να σκέφτομαι και ν’ αρχίσω να δουλεύω πιο πολύ πιο σκληρά πιο αποδοτικά, ώστε να ικανοποιήσω τον ” Όθωνα ” και να πάρω τη δόση μου.

    Το MEGA είναι μεγαλόψυχο

    Κατόπιν απανωτών συσκέψεων, το πάνσοφο επιτελείο των οκτώ αποφάσισε να μου δώσει άλλη μία εναλλακτική σε περίπτωση που δεν είμαι πρόθυμος να συμορφωθώ με τις άνωθι αποφάσεις. Έχω τώρα τη δυνατότητα να ξεκινήσω μια καινούργια ζωή γεμάτη προσδοκίες στη νέα Γη της επαγγελίας πλάι στα καγκουρό.

    Είμαι ευγνώμων

    Ο Τελευταίος Μεγάλος Έλληνας ( Είμαι ευγνώμων) .Ένα άρθρο από cre8ivestudios


    Πηγή:RAMNOUSIA 

    "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε"


    Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε", του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων "Λιβάνη". Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη" (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την "Σύγχρονη Εποχή", τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως "εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ". Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του "Λιβάνη".

    Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.

    Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα "ξύλινο λόγο" των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.

    Πράγματι, σ' αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.

    Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να "τεστάρετε" την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους "αναλυτές" των καναλιών και των "έγκυρων" κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως "αλλοιώς μας τα έχουν πει"...



    cogito ergo sum

    Ερνέστο Τσε Γκεβάρα: 44 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Αντάρτη...


    Την Κυριακή, 9 Οκτωβρίου 2011, συμπληρώνονται 44 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε στη Βολιβία. «Ξέρω ότι ήρθες να με σκοτώσεις. Πυρόβολησε με, δειλέ, έναν άνδρα θα σκοτώσεις μόνο» είπε ο Τσε στο λοχία Τεράν, όταν ο δεύτερος εισήλθε στο δωμάτιο όπου ο Γκεβάρα κρατούνταν αιχμάλωτος. Οι σφαίρες του Τεράν - σφαίρες που είχαν επάνω τους το όνομα του ιμπεριαλισμού, της CIA και των υπηρετών της - κατάφεραν να αφαιρέσουν τη ζωή ενός μαχητικού ιδεαλιστή, στα 39 του χρόνια. Απέτυχαν όμως να σβήσουν τη φλόγα των ιδεών που ο μεγάλος Επαναστάτης πρέσβευε. Αυτές οι ιδέες, ποτισμένες από τα ιδανικά ενός καλύτερου κόσμου, συνεχίζουν να εμπνέουν και να αποτελούν το «Ευαγγέλιο» αυτών που δεν παύουν να ονειρεύονται. 
    guevaristas.netΝικόλαος Μόττας.

    Ο ΕΡΝΕΣΤΟ ΓΚΕΒΑΡΑ ΔΕ ΛΑ ΣΕΡΝΑ, γνωστός ως Che, αποτελεί μιά απ’ τις σπουδαιότερες και πλέον αναγνωρίσιμες προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Το αμερικανικό περιοδικόTime τον κατέταξε στις μορφές του αιώνα, ενώ η αγέρωχη όψη του αποτέλεσε και αποτελεί σύμβολο επαναστατικότητας και ανυπακοής απέναντι στους ισχυρούς, στους έχοντες και κατέχοντες. 

    Τα πρώτα χρόνια.
    Ο σπουδαίος επαναστάτης γεννήθηκε στην κωμόπολη Ροσάριο της Αργεντινής στις 14 Ιουνίου 1928. Ήταν το πρώτο απ’ τα πέντε παιδιά του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρνα, μιάς μεσοαστικής αργεντίνικης οικογένειας με ισπανικές, βασκικές και ιρλανδικές ρίζες. Από την παιδική του ηλικία, ο Ερνέστο έπασχε από άσθμα, ασθένεια που έμελλε να τον ταλαιπωρήσει στο υπόλοιπο της ζωής του. Παρ’ όλα αυτά, δραστήριος και αθλητικός, ο “Ερνεστίτο” ή αλλιώς "Φούσερ" είχε πολύ καλές επιδόσεις σε διάφορα αθλήματα από το ποδόσφαιρο μέχρι την κολύμβηση και το ποδήλατο. Από μικρός ανέπτυξε ιδιαίτερη έφεση γιά την ποίηση αλλά και τη φιλοσοφία, διαβάζοντας κατά διαστήματα από Πάμπλο Νερούδα μέχρι Λόρκα και από Αριστοτέλη μέχρι Νίτσε και Μαρξ.