Όταν ελαφρά τη καρδία, δήθεν σοβαροί δημοσιογράφοι εξομοίωναν την Αριστερά με την Ακροδεξιά, ως τα δύο άκρα του ίδιου άξονα, όταν ήταν σαν να έβαζαν στο ίδιο τσουβάλι την Κανέλλη και τον Παπαδημούλη με τον Κασιδιάρη και τον Μιχαλολιάκο, όταν δημιουργούσαν υποτιθέμενα αντίβαρα και δίπολα, τότε άνοιγαν τον δρόμο για τον ερχομό της ναζιστικής συμμορίας στα τηλεοπτικά πλατό και την εξοικείωση του μέσου αμόρφωτου και απαίδευτου ατόμου, με το “όλοι τα ίδια είναι”.
Λες και ποτέ η Αριστερά κινήθηκε με βίαιο τρόπο σε όποιον απλά δεν της αρέσει. Λες και ποτέ η Αριστερά έψαχνε για θύματα. Κι όμως τα ΜΜΕ, συνέδεσαν το σπάσιμο βιτρίνων με την Αριστερά, τους νεκρούς στην Marfin με την Αριστερά, τους “ατίθασους” διαδηλωτές με την Αριστερά, αυτούς που δεν έστρεφαν και το άλλο μάγουλο στο γκλοπ των ΜΑΤ, με την Αριστερά.
Την ίδια ώρα, τσεκουροφόροι σαν τον Βορίδη μπορούσαν να γίνουν υπουργοί, ενώ οι επιθέσεις σε μετανάστες και αριστερούς, φοιτητές και εργαζόμενους συνεχίζονταν χωρίς ο τηλεοπτικός φακός να εστιάσει. Αυτό έγινε, μόνο όταν η Χρυσή Αυγή αποτέλεσε απειλή αλίευσης ποσοστών από την ΝΔ και τις λοιπές “πατριωτικές” δυνάμεις.
Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα κομματόσκυλα ή τους δημοσιογράφους που δρουν κατά παραγγελία, ο αριστερός ή ο δεξιός καθορίζεται από τις προτιμήσεις του στην ζωή. Η εξίσωση των ναζιστών με τους κομμουνιστές, είναι μια επικίνδυνη “εξισορρόπηση” για την οποία τα κυρίαρχα media είναι υπεύθυνα ως προς την διαμόρφωσή της. Δεν δύναται αυτοί που θέλουν να εξαλείψουν οτιδήποτε το διαφορετικό από αυτούς, οι γεμάτοι μίσος ψυχοπαθείς, που ονομάζουν την αρρώστια τους “αγάπη για την πατρίδα”, να εξισώνονται με αυτούς που στο κάτω-κάτω παλεύουν για ένα καλύτερο κόσμο ενδεχομένως που θα εξαλείψει τους μηχανισμούς εκείνους που γεννούν όλη αυτή την αδικία. Κι αυτό τα καθεστωτικά μέσα θα το βρουν μπροστά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου